Joke J. Hermsen werd op 29 juli 1961 geboren in Middenmeer, waar haar ouders min of meer toevallig vanuit het Gooi waren neergestreken, teneinde de plaatselijke bevolking van onderwijs (vader) en toneeluitvoeringen (moeder) te voorzien. Rond haar vierde levensjaar verhuisde het gezin naar de omgeving van Amsterdam, de stad die zij alleen nog voor enkele studiejaren in Parijs en lange schrijfsessies op het Franse platteland zou verlaten.

 

Na haar studies letterkunde en filosofie was zij als docent en onderzoeker verbonden aan de Letterenfaculteit en de Faculteit Wijsbegeerte van de Universiteit van Amsterdam, Utrecht en Tilburg. In 1993 promoveerde zij aan de UU op het proefschrift Nomadisch narcisme. Sekse, liefde en kunst in het werk van Belle van Zuylen, Lou Andreas-Salomé en Ingeborg Bachmann (Kok Agora 1993).
Daarna publiceerde zij samen met Dana Villa in Amerika een boek over Hannah Arendt, The Judge & the Spectator, en in Nederland een geschiedenis van vrouwelijke denkers Het denken van de ander (Kok Agora 1997). Met de dichter Henk van der Waal vertaalde zij Franse poezie en filosofie, en kreeg zij twee kinderen, Rodante (1992) en Sebald (1996).

​
 

In 1998 debuteerde zij bij de Arbeiderspers met de roman Het dameoffer, enkele jaren later gevolgd door de historische roman Tweeduister, over de Bloomsbury schrijvers T.S Eliot en Virginia Woolf. Deze roman werd ook in het duits vertaald. In 2004 publiceerde zij een satirische roman over academisch filosofische kringen, De profielschets geheten, waarmee zij voorlopig afscheid nam van de universiteit. Haar essaybundel over kunst, literatuur en filosofie Heimwee naar de mens haalde in 2004 de shortlist voor het beste filosofische boek van het jaar. In februari 2008 verscheen haar roman, De liefde dus, over de 18e eeuwse schrijfster en filosofe Belle van Zuylen. Deze werd bekroond met de Halewijn literatuurprijs 2008 en genomineerd voor de Libris literatuurprijs 2009. In november 2009 verscheen bij de Arbeiderspers haar boek over de tijd, Stil de tijd. Pleidooi voor een langzame toekomst, met onder meer essays over Henri Bergson, Ernst Bloch, Hannah Arendt, Mark Rothko, Simeon Ten Holt, Virginia Woolf en Marcel Proust. Dit boek behaalde twintig herdrukken.

 

Daarna publiceerde zij het essay Windstilte van de ziel (2010) en de roman Blindgangers, en recent de essaybundel Kairos. Een nieuwe bevlogenheid (2014) In 2017 verscheen de essaybundel 'Melancholie van de onrust' die zij schreef in opdracht van de Maand van de Filosfie 2017. Op dit moment werkt ze aan een nieuwe roman met de werktitel 'Rivieren keren nooit terug'.

   

Samen met Jaap de Jonge maakte zij drie korte documentaires over De liefde dus, Stil de tijd en Blindgangers, als ook het filosofische beeldessay Elke mening telt dat in 2008 de Martin van Amerongen publiekprijs won. Naast haar schrijverschap is Hermsen mentor voor jonge kunstenaars bij Kunstenaars & Co en bestuurslid van de Internationale Vereniging van Vrouwelijke Filosofen (IAPH). Zij geeft veel lezingen over haar werk en over diverse filosofische en maatschappelijke kwesties.
Vanaf 2012 geeft zij ook vijfdaagse filosofische cursussen in de Franse Bourgogne.